Na onze nachtelijke lichtshow is het vroeg opnieuw ochtend want men meldt om 6u45 dat we binnen het kwartier de poolcirkel zullen passeren. Daarvoor willen we wel nog eens snel het bed uit en om 7u staan we, precies op tijd aan dek. Het is uiteraard een denkbeeldige lijn, maar er staat wel een wereldbol op een heel klein eilandje. Dat duidt de effectieve poolcirkel aan.
Die vormt de grens met het land van de Middernachtzon ofwel het zuidelijkste punt waar de Middernachtzon op Midzomernacht 24 uur per dag schijnt.
Vanaf dit moment voelen we ons een beetje verwant met 400.000 Noord-Noren die al eeuwenlang de meest noordelijke beschaving ter wereld vormen.
Iets later passeren we zusterschip Finnmarken.
We varen door een prachtige natuur verder richting Ørnes.
Het valt op dat we al een heel stuk verder naar het noorden opgeschoven zijn, de zon heeft immers al moeite om boven de bergen te komen.
Ørnes telt ongeveer 6800 inwoners. De Hurtigruten kruist hier vaak de moderne, snelle boten die de plaatselijke transportlijnen vormen. Ørnes verkreeg in 1794 het recht tot handeldrijven. Ondanks verscheidene branden staan er nog steeds typische huizen die tot 1800 teruggaan.
Langs de hele kust vindt men van dit soort oude handelsplaatsen, waar de tijd stil is blijven staan. Overeenkomstig een nationaal plan dat rond 1700 werd ingevoerd, werden langs de hele Noorse kust geprivilegieerde handelscentra opgericht. Vis uit Noord- Noorwegen was een belangrijk handelsproduct, waarvoor Bergen de exporthaven was. Parallel aan deze ontwikkeling verleende de overheid herbergvergunningen aan plaatsen die op natuurlijk wijze hier voor in aanmerking kwamen.
We blijven hier maar 15 minuten, net genoeg om laden/lossen van wat cargo en om een vrouw met 2 kleine kinderen te laten opstappen. De Hurtigruten is tenslotte een ferry waar heel wat Noren gebruik van maken om zich van het ene dorp naar het andere te verplaatsen.
We verlaten Ørnes en zetten onze route verder onder een stralende zon.
Het is echt genieten aan dek...
...en niet enkel van de zon...
Bij het passeren van de poolcirkel hoort uiteraard een "ceremonie" en om 10u00 wordt iedereen uitgenodigd op het achterdek van dek 7.
Nadat God Neptunus opgeroepen wordt (voorzien van een fluo werkmansbroek én "staf" van een veegborstel...)...
...wordt iedereen die dat wenst, gedoopt. Dat houdt in dat men een pollepel ijsblokken in de nek gegoten krijgt... Behoorlijk koud, maar ach, wij zijn tenslotte in de poolstreken en wie wilt er nu niet gedoopt worden door God Neptunus himself...
Degenen die effectief gedoopt worden krijgen een warm drankje en een "Polarsirkel Sertifikat".
Daarna is het eigenlijk gewoon puur genieten tot de volgende aanlegplaats, om 12u30 in Bodø.
Het is een vrij lange stop van 2u30, maar we hebben er niets speciaal gepland en zullen dan ook aan boord blijven. We gaan ondertussen lunchen.
Bodø telt 45.000 inwoners en is het administratieve centrum van de provincie Nordland. Meer dan 1000 studenten volgen hier les aan een van de vele hogescholen. Het vliegveld ontvangt meer dan 450.000 passagiers per jaar. De stad kan bogen op een visindustrie, een motorfabriek en een uitgestrekte handelsactiviteit. Verder zijn hier het hoofdkwartier van het leger in Noord Noorwegen en de zetel van een bisschop gevestigd.
Bodø is een traditierijk handelscentrum en een communicatieknooppunt. De Hurtigruten verzorgt de aansluiting op de Nordland spoorbaan, autobus en scheepvaartlijnen en vliegtuigroutes naar alle windstreken.
De stad is nog jong. Ze werd gesticht in 1816 en telde de eerste 20 à 30 jaar slechts 200 inwoners. Maar vanaf 1860, en dit gedurende ongeveer 20 jaar, kwamen er grote scholen haring voor, zodat de stad een snelle aangroei kende en een belangrijke industriële activiteit ontwikkelde. De haring verdween weer, maar tegen die tijd had de stad al een grote omvang met een zelfstandige Noordnoorse industrie. De Hurtigruten en het vrachtvervoer waren van levensbelang voor Bodø. Pas vlak vóór de Tweede Wereldoorlog kreeg de stand haar wegverbinding met het zuiden, maar op de "Saltfjellet" ( "zoutberg") bleef deze weg 's winters gesloten tot in de jaren 1980. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen de vliegtuigverbindingen, die Bodø tot een belangrijk communicatiecentrum kaarten. Bovendien werd vanuit het zuiden de Nordland-spoorbaan naar de stad aangelegd. Daarom beschikt Bodø nu over het hele spectrum van moderne verbindingen en hotelinfrastructuur.
We verlaten de stad om 15u00 en we blijven nog een uurtje aan dek waarbij we oa de vuurtoren op het eiland Landegode passeren. We komen ook langs de legendarische Lofoten-muur, een keten van grote eilanden en scherpe bergtoppen.
Daarna komen we in een stuk open zee terecht. Hier is heel wat minder te zien en we werken dan ook de blog bij. Verbazend blijft ook het feit dat er echt overal heel goed internet is, zelfs nu we enkel in de verte de kusten zien.
Tijdens het diner leggen we aan in Stamsund, met zijn 1300 inwoners, een door mensenhanden gebouwd vissersdorp dat als het ware tegen de bergwand aan geplakt is. J.M.Johansen, de beroemde "Tsaar", nam het initiatief voor de bouwwerken tijdens de eerste helft van de 20e eeuw. Tegenwoordig is dit één van de grootste vissersdorpen van de Lofoten, met degelijke kades, één der grootste installaties voor visproducties van de Lofoten, een verwerkingsfabriek voor kabeljauwlever en een eigen rederij met 7 trawlers. Gedroogde vis en guano zijn de belangrijkste producten van Stamsund geworden.
Het sterk toegenomen toerisme ligt aan de basis van een uitgebreid en gevarieerd infrastructuur en dienstenaanbod voor reizigers. Er zijn talkrijke hotels. Het vliegveld ontvangt zo'n 68.000 passagiers per jaar. De krant " Lofotoposten " heeft ongeveer 9.400 abonnees. En de temperatuur is nooit te hoog of te laag met gemiddelden in juli van ± 13,9°C en in januari van + 1,8° C.
Het is opnieuw een heldere sterrenhemel en we vermoeden dan ook dat er wel weer eens poollicht zou kunnen gezien worden. We gaan dan ook niet naar bed, maar kleden ons goed aan en gaan op de uitkijk staan aan dek.
Lang moeten we niet wachten vooraleer we opnieuw een lichtschouwspel voorgeschoteld krijgen. Vermits de boot uiteraard niet stopt met varen is het niet makkelijk fotograferen maar het is opnieuw een prachtig spektakel.
Het is bijna 1u als we onder de wol kruipen, na alweer een bijzonder geslaagde dag.
Het weer : opnieuw een wolkeloze dag. Maar hoewel de zon ononderbroken van de partij was voelen we duidelijk dat we al ver noordwaarts gevaren zijn. De temperaturen zijn heel wat minder, de sneeuwgrens ligt veel lager en de zon komt bijlange niet meer zo hoog aan de hemel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten